Ο Πάρις Περάκης είναι απόφοιτος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος τίτλου μετεκπαίδευσης σε κλάδο της πληροφορικής. Εργάστηκε για 8 χρόνια στον τραπεζικό τομέα, από τον οποίο αποχώρησε οικειοθελώς το 2014, για να αφιερωθεί στο συγγραφικό του έργο και την διδασκαλία μαθηματικών στη νέα γενιά, παράλληλα με τις μουσικές – καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Έχει δημιουργήσει το Clue Story, μια εφαρμογή…γρίφο που πρέπει να λύσεις για να φτάσεις στο τέλος της ιστορίας…

Της Ελευθερίας Αντύπα

Τι είναι το Cluestory;
Με εμπνέεις να δώσω αυθόρμητες απαντήσεις. Όταν με ρωτούν “τι είναι το Clue Story” μου γεννιούνται αρνητικά και θετικά συναισθήματα. Ξεκινώντας από τα θετικά, μου αρέσει να λέω πως έφτιαξα κάτι νέο, κάτι που θα κάνει τους  περισσότερους αναγνώστες να πουν πως δεν έχουν διαβάσει κάτι παρόμοιο.  Τα βιβλία Clue Story φλερτάρουν με την έννοια της διαδραστικότητας. Βάζουν τον αναγνώστη στη θέση του ήρωα, ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει τα αινιγματικά γεγονότα που βιώνει, να λύσει τους γρίφους με σκοπό τη συνέχιση της ιστορίας και την εξιχνίαση του εγκλήματος. Πριν λίγους μήνες, πήγα αυτό το concept ένα τεράστιο βήμα παραπέρα και μετέτρεψα το πρώτο βιβλίο της σειράς σε ένα – πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα – παιχνίδι επίλυσης γρίφων και ανάγνωσης αστυνομικού μυθιστορήματος, για IOS και ANDROID. Τα αρνητικά συναισθήματα αφορούν την έννοια της κατηγοριοποίησης. Το μεγαλύτερο “αγκάθι” στις συζητήσεις με μερικές εκδοτικές εταιρείες ήταν η δυσκολία της ένταξης αυτού του νέου είδους βιβλίου σε ένα παρόμοιο μοτίβο παραγωγής. Οι εκδότες – σκεπτόμενοι την εμπορική διαδικασία – δυσκολεύονταν να το εντάξουν σε ένα “εμπορικό ράφι” με παρόμοια βιβλία. Οι υπεύθυνοι μάρκετινγκ , παίρνουν, για παράδειγμα, ένα νέο αισθηματικό μυθιστόρημα και το προωθούν στους αναγνώστες που διαβάζουν αισθηματικά μυθιστορήματα. Για να μην μακρηγορώ, ο θυμός προκαλείται από την συνειδητοποίηση ενός γεγονότος: Τόσο καιρό πίστευα πως οι νέοι Έλληνες στερούνται έμπνευσης, εφευρετικότητας ή ταλέντου. Όχι! Η εμπορευματοποίηση των πάντων έκανε το μάρκετινγκ ισχυρότερο από τη δύναμη μιας ιδέας και παράλληλα μετέτρεψε τους επίδοξους φιλότεχνους, σε καταναλωτές των ίδιων σερβιρισμένων προϊόντων.

Πολύ επαναστατικά ξεκίνησα. Μάλλον ήταν λάθος να μην πιω καφέ πριν την συνέντευξη!

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το Cluestory;
Αυτή η ερώτηση μου γεννά μόνο θετικά συναισθήματα. Μου δίνει την ευκαιρία να θυμίσω σε κάθε δημιουργικό άνθρωπο, πως μια ιδέα γεννιέται από το τίποτα. Μετά την απόφασή μου να παραιτηθώ από την οκταετή καριέρα μου στον τραπεζικό τομέα, αποφάσισα να κάνω μετεκπαίδευση σε κλάδο της πληροφορικής. Σε μία άσκηση κατασκευής ιστοσελίδων, κλήθηκα να δημιουργήσω μια αλληλουχία σελίδων που θα άνοιγαν διαδοχικά με διαφορετικό κωδικό πρόσβασης. Θα μπορούσαν οι ιστοσελίδες να ήταν κενές, χωρίς περιεχόμενο, όμως ο έξτρα ελεύθερος χρόνος μου (λόγω της πρόσφατης παραίτησης) μου έδωσε την ευκαιρία να αυτοσχεδιάσω. Σκαρφίστηκα μια ιστορία η οποία κατέληγε σε ένα γρίφο, η λύση του οποίου έδινε τον κωδικό πρόσβασης για την επόμενη σελίδα. Στην επόμενη σελίδα η ιστορία συνεχιζόταν μέχρι να καταλήξει στον επόμενο γρίφο για να προκύψει ο επόμενος κωδικός πρόσβασης κ.ο.κ . Κάπου εκεί ένιωσα τη “λάμπα” να ανάβει πάνω από το κεφάλι μου και μια φωνή να λέει: “Αν συνεχίσω έτσι, μπορώ να φτιάξω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα με γρίφους…”

Απ’ ότι βλέπουμε ο ήρωας του Clue Story 1 έχει πολλά κοινά με τη δική σου πορεία. Μήπως παρακολουθούμε τη δική σου ζωή;
Κατά τη γνώμη μου, ένας συγγραφέας επιβάλλεται  να εντάσσει στους ήρωες ένα κομμάτι του εαυτού του. Κατά πρώτο λόγο διότι κάθε έργο ενός καλλιτέχνη είναι σαν “παιδί” του. Για να είναι αυθεντικό θα πρέπει να περιέχει ένα μέρος του DNA του “πατέρα” του. Όμως, ο κυριότερος λόγος είναι αυτός της πρακτικής λογικής της ενσάρκωσης μιας προσωπικότητας. Ποιος θα περιγράψει καλύτερα έναν ψυχαναγκαστικό ήρωα; Σίγουρα ένας ψυχαναγκαστικός συγγραφέας! Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου Clue Story 2, πάσχει από μια ελαφρά μορφή της συγκεκριμένης διαταραχής, κάτι που το αντιμετωπίζω και εγώ σε κάμποσες πτυχές της καθημερινότητας μου. Όχι σε τόσο σοβαρό επίπεδο, αλλά αν με καλέσεις στο σπίτι σου, φρόντισε να μην έχεις στραβά κάδρα..!

Το αντίστοιχο ερώτημα για το Clue Story 1, είναι: Ποιος θα περιγράψει καλύτερα έναν ρουτινιασμένο τραπεζικό υπάλληλο που έχει βαρεθεί τη ζωή του και διψά για κάτι διαφορετικό; Σίγουρα ένας πρώην τραπεζικός υπάλληλος που παραιτήθηκε από τη δουλειά του για τον ίδιο λόγο. Στη ζωή μου βίωσα έντονα τον επαγγελματικό εγκλωβισμό και η ψυχική μου φθορά γέννησε αυτόν τον ήρωα. Πέρα από το ενδιαφέρον κομμάτι των γρίφων, το-όχι και τόσο κρυφό-κοινωνικό δίδαγμα του πρώτου βιβλίου, αφορά την επιρροή της εργασίας στην προσωπικότητα του ατόμου και τον μοιραίο εγκλωβισμό του σύγχρονου ανθρώπου σε μια καθημερινότητα που δεν παράγει ευτυχία. Το κλειδί του απεγκλωβισμού είναι ο έρωτας! Όχι απαραίτητα ο έρωτας για μια γυναίκα, όπως συμβαίνει στον ήρωα του βιβλίου αλλά ακόμη και ο έρωτας για τη δημιουργικότητα, για τη μουσική, για την ψυχική ηρεμία, για την ίδια τη ζωή.

Πες μας λίγα λόγια για την εφαρμογή.
Η εφαρμογή είναι μία εξέλιξη, μια μεταμόρφωση της ιδέας της διαδραστικής ανάγνωσης με γρίφους. Ο αναγνώστης διαβάζει το μυθιστόρημα σε μορφή παιχνιδιού. Οι γρίφοι έχουν τη μορφή εικόνων ή βίντεο με μουσική υπόκρουση και γενικότερα μια ατμόσφαιρα που δίνει στον αναγνώστη την έντονη αίσθηση της συμμετοχής. Στο τέλος κάθε ενότητας, ο χρήστης μεταφέρεται στην οθόνη απάντησης, όπου πρέπει να απαντήσει σωστά για να συνεχίσει. Ένα πλεονέκτημα των βιβλίων έναντι της εφαρμογής, είναι πως στα βιβλία, αν απαντήσεις λάθος, κοιτάς τις βοήθειες στην πίσω σελίδα, ή κατευθείαν τη λύση και προχωράς ανενόχλητος. Στην εφαρμογή, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις τα διαθέσιμα Clue-Points στις λάθος απαντήσεις σου, για να εμφανιστούν οι τρείς διαθέσιμες βοήθειες που θα σου δώσουν στοιχεία για να προχωρήσεις. Εγώ προσωπικά προτιμώ τα βιβλία, αλλά για να πούμε τη θλιβερή αλήθεια, δεν χρειάζεται να είσαι ο Νοστράδαμος για να προβλέψεις πως σε κάμποσα χρόνια δεν θα υφίσταται η έντυπη μορφή του βιβλίου. Τη χαρακτηρίζω θλιβερή, διότι ένα βιβλίο στην έντυπη μορφή του, ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις και κυρίως τη φαντασία του αναγνώστη, αντίθετα με μια εικονική εφαρμογή που προσφέρει έτοιμη, μασημένη τροφή στους νευρώνες του εγκεφάλου. Παρ’ όλα αυτά, αν το μέλλον το βιβλίων είναι να μετατραπούν σε ηλεκτρονικά, ας μετατραπούν τουλάχιστον σε εφαρμογές όπως το Clue Story..!

Πόσο εύκολο ήταν να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;
Αν αρχίσουμε να μιλάμε για την κοινωνική, ηθική, πολιτική και επαγγελματική κατάντια της χώρας , οι 7 στις 10 λέξεις μου θα πρέπει να καλυφθούν με “μπιπ”..!  Οι δυσκολίες είναι πολλές, αλλά αξίζει τον κόπο. Οι ελληνικές συνθήκες για να δημιουργήσεις οτιδήποτε αυτή την εποχή, είναι δυσοίωνες, αλλά παράλληλα είναι μεγαλύτερη η ικανοποίηση όταν στο τέλος καταφέρεις κάτι όμορφο.

Οι συνθήκες για τους συγγραφείς είναι απογοητευτικές. Το αναγνωστικό κοινό συνεχώς μειώνεται. Το 95% των εκδοτικών οίκων φυτοζωεί και μεγάλο ποσοστό από αυτούς, ζητούν από τους ίδιους τους συγγραφείς να χρηματοδοτήσουν την πρώτη έκδοση. Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι που ανήκουν στο 5%, λαμβάνουν αμέτρητες αιτήσεις από νέους συγγραφείς και αν τελικά αποφασίσουν να εκδώσουν έργο νέου συγγραφέα, το ποσοστό που θα λάβει ο ίδιος ο δημιουργός είναι ένα σουσαμάκι από τη φρατζόλα των πωλήσεων.

Οι συνθήκες για την κατασκευή mobile εφαρμογών είναι λίγο πιο αισιόδοξες. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους τομείς, εδώ η οικονομική κρίση κάνει ένα καλό, διότι δημιουργεί περισσότερο χώρο για προβολή. Υπάρχουν λίγες αξιόλογες ελληνικές εφαρμογές και αυτό είναι μεγάλη ευκαιρία για συνεργασίες νέων developers με σκοπό την υλοποίηση νέων ιδεών, νέων projects που θα προσφέρουν κάτι καινούργιο. Ήδη βλέπουμε αρκετή κινητικότητα σε αυτό.

Ποια βοήθεια μπορείς να δώσεις στους αναγνώστες μας για να οδηγηθούν στΗ λύση του μυστηρίου;
Μία πρώτη γενική συμβουλή είναι “σκεφτείτε διαφορετικά” και μια δεύτερη: “σκεφτείτε παραπάνω!” Κάποιοι γρίφοι φαίνονται πολύ απλοί, όμως χρειάζονται μια δεύτερη σκέψη. Κάντε τη, πριν σας τελειώσουν όλες οι βοήθειες.

Πιο ειδικές συμβουλές θα μπορούσα να δώσω για κάποιους συγκεκριμένους γρίφους που έχουν δυσκολέψει τους χρήστες μέχρι στιγμής:
– Στον γρίφο του τρένου, με το κωδικοποιημένο μήνυμα στο χαρτάκι, δεν χρειάζεται να συνυπολογίσετε τα κενά ανάμεσα στις λέξεις. Σκεφτείτε σαν να ήταν 10 συνεχόμενα γράμματα.
– Στον γρίφο με τις πόρτες του αεροπλάνου, πρέπει να βρείτε το χρώμα της πόρτας και το σχήμα του χερουλιού. Στην απάντησή σας χρησιμοποιήστε και τις λέξεις  “πόρτα” και “χερούλι” (*****πόρτα ***** χερούλι)
– Για τους χρήστες Android: Κατά την ανάγνωση των κεφαλαίων (και κυρίως του τελευταίου) φροντίστε να έχετε κλειστό τον messenger του facebook. Έχουν παρατηρηθεί  μπλοκαρίσματα που δημιουργούν πρόβλημα στην πορεία του παιχνιδιού.

Σου αρέσουν οι γρίφοι… Εσύ, μιλάς με γρίφους;
Με προκαλείς και δε θα σου βγει σε καλό! Προφανώς από ευγένεια δεν με έχεις ρωτήσει ακόμη την ηλικία μου. Θα σου πω λοιπόν ότι:
– Αν προσθέσεις το τετράγωνο των κεριών που έσβησα πέρυσι και το τετράγωνο των κεριών που έσβησα πριν 4 χρόνια, θα καταλήξεις στην χρονολογία στην οποία ήμουν 6 ετών.
– επίσης η καταγωγή μου είναι από ΗΛΕΙΚΟΡΑ ΣΚΗΡΤΗ,
– σπούδασα τις επιστήμες που δεν ξοδεύουν πολλά χρήματα…
– και μου αρέσει Πολύ να παΙζω ένΑ συγκεκριμέΝο μουσικό όργανΟ.

Τέσσερεις γρίφοι σε ένα σύντομο βιογραφικό.  Επειδή βλέπω καπνούς να βγαίνουν από τα αυτιά σου, θα σου πω πως η λύση του τελευταίου γρίφου προκύπτει από τα κεφαλαία γράμματα, σπούδασα τις “Οικονομικές” Επιστήμες, η πόλη της καταγωγής μου προκύπτει από αναγραμματισμό και αν έχεις περιέργεια να μάθεις την ηλικία μου θα πρέπει να λύσεις την εξίσωση (Χ-1)²+(Χ-4)²=2017-Χ+6.

Να καλέσω την πυροσβεστική???

Πώς πήρες την απόφαση να αφήσεις τη δουλειά σου στην τράπεζα και να ασχοληθείς με κάτι διαφορετικό;
Για μένα ήταν μονόδρομος, αν δεν ήθελα στο μέλλον να ξοδεύω τον μισθό μου σε ηρεμιστικά. Για κάποια άλλη προσωπικότητα μπορεί να ήταν η ιδανική δουλειά, χωρίς να κατακρίνω μια τέτοια προτίμηση. Έχω μια αρκετά συναισθηματική (ίσως καλλιτεχνική) φύση και η μοίρα μού επιφύλασσε να σπουδάσω οικονομικά και να πιάσω δουλειά σε τράπεζα. Ήμουν σαν ψάρι στη στεριά. Πόσο να αντέξω να κρατάω την ανάσα μου? Ήταν θέμα χρόνου να στραφώ σε κάτι πιο δημιουργικό. Δεν θα συμβούλευα κάποιον που έχει πιο πρακτικές – οικονομικές βλέψεις και όνειρα να πράξει κάτι παρόμοιο. Δεν είμαι σε καλύτερο οικονομικό επίπεδο από τότε που παραιτήθηκα, αλλά είμαι σίγουρα σε καλύτερο ψυχικό επίπεδο.

Ποια ήταν τα προβλήματα που αντιμετώπισες στο ξεκίνημα;
Πολλά, αλλά δεν θα σου μιλήσω άλλο για προβλήματα. Νομίζω πως έχω σπείρει ήδη πολλή απαισιοδοξία περιγράφοντάς τα. Όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα, άλλος περισσότερα, άλλος λιγότερα και ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι η επιλογή που θα επιφέρει τα πιο λίγα. Νομίζω πως, όταν ξεκινάς να δημιουργήσεις κάτι, μια καλή ψυχολογική τεχνική είναι να μην σκέφτεσαι τα προβλήματα, διότι είναι πιθανότερο να τα προκαλέσεις. Μιλώ εκ πείρας.  Άλλωστε, για να πετύχεις κάτι που έχει αξία πρέπει να περάσεις από δυσκολίες, να ρισκάρεις, να ιδρώσεις, να βογκήξεις και πολλές φορές, να χάσεις κάτι άλλο για να το κερδίσεις. Αν γινόταν διαφορετικά, θα μπορούσαν να το αποκτήσουν όλοι και δε θα είχε τόσο μεγάλη αξία.

Τι συμβουλεύεις όσους θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα σου και να φύγουν από μια δουλειά που δεν τους γεμίζει;
Η δύσκολη ζωή του καθενός στη σημερινή μορφή της κοινωνίας είναι σαν ένα τεντωμένο σκοινί. Ακροβατούμε πάνω του χωρίς να κοιτάμε πουθενά, με το άγχος πως αν πηδήξουμε και ξεφύγουμε από τη ρουτίνα, θα καταστραφούμε. Η συμβουλή μου στους νέους “ακροβάτες” δεν είναι σε καμία περίπτωση “πήδα” και μη σε νοιάζει τίποτα. Η συμβουλή μου είναι “Κοίτα κάτω…” Μην τα παρατήσεις όλα και πηδήξεις στα τυφλά. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δυστυχήσεις. Κοίτα γύρω σου με αποφασιστικότητα, σκέψου, οργάνωσε το σχέδιό σου, χτίσε σχέσεις αγάπης και εμπιστοσύνης και μόλις φτάσει η ώρα να πηδήξεις, θα καταλάβεις πως θα προσγειωθείς κάπου καλύτερα, αλλά πρώτα φτιάξε τις συνθήκες για να το κάνεις.”