Η Πασχαλιά Τραυλού έχει σπουδάσει Κλασική Φιλολογία και είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου. Έχει γράψει πολλά βιβλία με τελευταίο “Το υπόγειο στην οδό Ήρας 12″, ένα βιβλίο που καταπιάνεται με το ευαίσθητο θέμα των αμβλώσεων τόσο στην ελληνική επαρχία όσο και στο αστικό περιβάλλον της δεκαετίας του ’60 και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα”

Έχετε σπουδάσει Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και έχετε μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εργάζεστε ως φιλόλογος; Ποιο είναι το αντικείμενο του μεταπτυχιακού σας;

Δεν εργάζομαι ως φιλόλογος. Παρά τις κλασικές σπουδές μου, η μέση εκπαίδευση δεν με κέρδισε. Είμαι στέλεχος σε δημόσιο οργανισμό. Οι μεταπτυχιακές σπουδές μου αφορούν ζητήματα φύλου. 

Ξέρουμε ότι είστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε ζητήματα φύλου.

Πράγματι είμαι ευαισθητοποιημένη σε θέματα φύλου και όχι μόνο λόγω μεταπτυχιακού. Ανέκαθεν ένιωθα πως έγραφα για τα δεινά του φύλου μου και για τις έμφυλες κοινωνικές παθογένειες και ανισότητες. Γύρω από αυτόν τον άξονα περιστρέφονται συνήθως τα θέματα που διαλέγω. Εξάλλου, γνωρίζοντας την ακτιβίστρια και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου Μαρία Γκασούκα, ειδική σε θέματα φύλου, δεν θα μπορούσα να μην εμπνευστώ απ’ το παράδειγμά της και το πάθος της. Δηλώνω μαθήτριά της.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο;

Από ζήλια. Διάβαζα απίστευτα από μικρή και από ένα σημείο κι έπειτα ήθελα να δημιουργήσω το δικό μου λογοτεχνικό σύμπαν και να βιώσω τη μαγεία της γραφής.

Από πού αντλείτε έμπνευση;

Τα τελευταία χρόνια εστιάζω κυρίως σε παθογένειες και προβλήματα σε βάρος των γυναικών. Αλλά η έμπνευση μπορεί να έρθει αιφνίδια από κάτι που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο που να στηρίζεται σε βιώματά σας;

Θα έλεγα πως είναι το Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο αυτό που βασίστηκε στο άκουσμα μιας ιστορίας κατά την παιδική μου ηλικία και εν μέρει το Ήθελα μόνο ένα αντίο, μέσα στο οποίο είναι εγκιβωτισμένη μια αληθινή ιστορία. Ωστόσο πάντα «υπάρχω» μέσα στα βιβλία μου, είτε υποδυόμενη κάποιον ήρωα/ηρωίδα που τον νιώθω πιο κοντά μου είτε ως αφηγήτρια που παίρνει θέση στα δρώμενα.

Γνωρίζετε από την αρχή το τέλος της κάθε ιστορίας που γράφετε ή σας οδηγούν οι ήρωές σας;

Σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζω το τέλος. Συχνά η εξέλιξη των ιστοριών μου καταστρατηγεί το αρχικό μου πλάνο, αφού οι ήρωες από ένα σημείο κι έπειτα απελευθερώνονται και αυτενεργούν ορίζοντας την πλοκή.

Ποιον ήρωα από τα βιβλία σας αγαπάτε περισσότερο;

Όλους. Αναμφίβολα όλους. Είναι όλοι τους κομμάτια της ψυχής μου.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το Υπόγειο στην οδό Ήρας 12. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό.

Είναι ένα βιβλίο που παρουσιάζει την κοινωνική νοσηρότητα γύρω από το θέμα των αμβλώσεων τόσο στην ελληνική επαρχία όσο και στο αστικό περιβάλλον της δεκαετίας του ’60 με έμφαση επίσης στον ρόλο του ιερατείου για τη διαμόρφωση αγκυλώσεων γύρω από αυτό το θέμα ταμπού. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο μέσα από μια δυναμική πλοκή αποδεικνύει τη σκλαβιά του γυναικείου φύλου και τις κοινωνικές αδικίες που υπέμενε τόσο στην ελληνική επαρχία όσο και στο αστικό περιβάλλον πριν από το 1986, όταν νομιμοποιήθηκαν δηλαδή οι αμβλώσεις, με κυρίαρχη εκείνη της στέρησης της αυτοδιάθεσης του κορμιού της.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;

Το βιβλίο γεννήθηκε από τον θυμό που μου προκάλεσε η πρόσφατη απαγόρευση των αμβλώσεων από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Θεώρησα υποχρέωσή μου να γράψω ένα βιβλίο για να αναδείξω τον σκοταδισμό και τη νοσηρότητα που έχουν παγιωθεί γύρω από αυτό το ζήτημα με σκοπό το μυθιστόρημα αυτό να λειτουργήσει σαν φωτεινός σηματοδότης για τις γενιές που θα ακολουθήσουν, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ολισθήσουν σε επικίνδυνες παλινδρομήσεις.

Αγγίζετε μέσα από την ιστορία αυτή ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, που αφορά πολλές γυναίκες, όπως είναι το δικαίωμά τους να ορίζουν την καρδιά και το σώμα τους. Τελικά η αυτοδιάθεση και η ελευθερία είναι αμαρτία ή δικαίωμα;

Σαφέστατα δικαίωμα, αν ρωτάτε τη γνώμη μου. Όσο όμως θα υπάρχουν κληρικοί που σπέρνουν ενοχές και εξαπολύουν αφορισμούς, οι γυναίκες θα συνεχίζουν να υπομένουν το δίλημμα και να αυτοβασανίζονται, αναμετρούμενες με την ίδια τη λογική τους και τις αντοχές που υπαγορεύουν μια τέτοια επιλογή.

Πού μπορούν να σας βρουν οι αναγνώστες σας;

Στο Facebook (pasxaliatravlou) και στο Instragram. Αναμένω εντυπώσεις γι’ αυτή τη λογοτεχνική μου ακροβασία σ’ ένα θέμα μέχρι πρότινος ταμπού. Ευελπιστώ να πάψει να είναι ταμπού για όσους και όσες διαβάσουν αυτό το βιβλίο.