της Ελευθερίας Στρατομήτρου «Ένας άνθρωπος τυφλός από τα χρόνια περιπλανιέται ολομόναχο… Αυτός ο ίδιος άνθρωπος ονειρεύτηκε άπειρες φορές ότι πέθανε από άλλους θανάτους, ονειρεύτηκε ένα απατηλό και αβέβαιο σύμπαν όπου όλοι οι ιστοί κάθε αράχνης…