Η Τίνα είναι ένα νέο κορίτσι που εδώ και πέντε χρόνια έχει μπει στον μαγικό κόσμο των blogs. Με αφορμή τα γενέθλια του “It’s my life by Tina Michaelidou” λοιπόν, του προσωπικού της blog, ήρθε η ώρα να τη γνωρίσουμε!

της Ελευθερίας Αντύπα

Φέτος κλείνει πέντε χρόνια το It’s my life by Tina Michaelidou. Πως ξεκίνησε αυτό το ταξίδι;

Κλείσαμε τα 5 χρόνια και μου φαίνεται πολύ περίεργο. Ξεκίνησε πριν 5 χρόνια μετά από τον χωρισμό μου. Ήταν μια μεταβατική, αλλά και δύσκολη περίοδος και ήμουν σε κάποια άλλη φάση. Ε, αυτή η φάση νομίζω ότι πήγε πολύ καλά παρόλο που τότε ήμουν στο μαύρο μου το χάλι.

Οι σπουδές σου είναι εντελώς διαφορετικές. Τι είναι εκείνο που σε τράβηξε στο να γίνεις blogger;

Όντως οι σπουδές είναι πολύ διαφορετικές από αυτό που κάνω. Με τράβηξε η αγάπη μου για το γράψιμο. Άλλωστε και οι δασκάλες μου στο σχολείο μου λέγανε ότι πρέπει να γίνω συγγραφέας. Έχω μπόλικη φαντασία οπότε την καταγράφω εύκολα.

Με τι θέματα καταπιάνεσαι;

Κυρίως με θέματα σχέσεων ή κατάθλιψης. Ίσως επειδή τα ξέρω από πρώτο χέρι.

Πες μου ένα θέμα με το οποίο έχεις ασχοληθεί περισσότερο.

Με τον χωρισμό και με το κράξιμο των πρώην, είμαι λίγο σκύλα και αυτό φαίνεται στο γράψιμό μου.

Σε ποιο συμπέρασμα έχεις καταλήξει λοιπόν;

«Άκου το συμπέρασμά μου» που λέει και ο Αργυρός, το δικό μου συμπέρασμα είναι πως το να γράφεις και να μιλάς για μια σχέση που σε έκαψε είναι λυτρωτικό γιατί βγάζεις από μέσα το άχτι σου. Από την άλλη προσπαθώ και να δικαιολογήσω τον εαυτό μου επειδή τότε ήμουν 18, μπήκα σε μια σχέση και χώρισα πριν 5 χρόνια. Βέβαια το πιο σωστό συμπέρασμα είναι ότι δεν κλαίμε για κανέναν πρώην. Φυσικά μου πήρε χρόνια για να μάθω να μην κλαίω, αλλά το κατάφερα!

Επικοινωνεί ο κόσμος μαζί σου για να σου ζητήσει συμβουλές;

Φυσικά εδώ και 5 χρόνια. Στην αρχή μου φαινόταν περίεργο, αλλά μετά συνήθισα. Λαμβάνω πολλά μηνύματα και το καλό είναι ότι μοιράζω πολλά χαμόγελα.

Ποιο είναι το πιο περίεργο πράγμα που σε έχουν ρωτήσει;

Χμ… το όνομα του πρώην μου. Εκεί είπα «παιδιά είμαι καλά σας απαντάω σαν διάσημη», το ότι βγάζουμε τον πόνο μας δεν σημαίνει ότι θα δώσουμε και έτσι στεγνά τον κάθε πρώην και δεν το κάνω ως ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπό του απλά κάποια πράγματα τα κρατάμε για εμάς.

Πως θα ήθελες να συνεχίσεις την πορεία σου στο χώρο;

Με χαμόγελα και με υγεία. Αυτό θέλω όλα τα άλλα αν είναι να έρθουν θα έρθουν.

Περιέγραψε μου τον εαυτό σου με τρεις λέξεις.

Δύσκολα μου βάζεις… σκύλα, αληθινή και κοινωνική…!