Οι γονείς και οι κηδεμόνες μπορεί να διστάζουν να αναφερθούν σε κάτι τρομακτικό όπως ένας σεισμός, ειδικά εκείνοι που έχουν μικρότερα παιδιά, σύμφωνα με την Laura Montoya, ιδιοκτήτρια του Dandelion School στο Brentwood. Όμως, είπε, η διεξαγωγή αυτών των συζητήσεων είναι σημαντική.
Εάν τα παιδιά έχουν μια κατανόηση του τι συμβαίνει, «αυτό κάνει πραγματικά τη διαφορά στο πώς μια καταστροφή μπορεί να τα επηρεάσει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και στην ικανότητά τους να ανακάμψουν από αυτήν», δήλωσε η Sarah Thompson, διευθύντρια του τμήματος έκτακτης ανάγκης των ΗΠΑ για την οργάνωση Save the Children.
Είναι σημαντικό οι πληροφορίες και η προετοιμασία να είναι κατάλληλες ανάλογα με την ηλικία.
Η υπερβολική προετοιμασία μπορεί να είναι συντριπτική για ένα μικρό παιδί, ενώ η εξυγίανση της κατάστασης μπορεί να απογοητεύσει τα μεγαλύτερα παιδιά, δήλωσε η Montoya.
Δείτε παρακάτω πώς να προετοιμάσετε τα παιδιά σας για έναν σεισμό.
Πριν από ένα σεισμό
Βεβαιωθείτε ότι τα δωμάτια τους είναι ασφαλισμένα: Η Montoya ανέφερε: “Τα δωμάτια των παιδιών πρέπει να είναι απαλλαγμένα από αντικείμενα που ενέχουν κινδύνους πτώσης. Τα έργα τέχνης στον τοίχο μπορεί να είναι χαριτωμένα, αλλά μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο για το βρέφος σας.”
Ενημερωθείτε για το σχέδιο εκκένωσης/αντιμετώπισης του σχολείου ή του φροντιστηρίου του παιδιού σας: διότι σε περίπτωση σεισμού μπορεί να μην είστε σε θέση να φτάσετε στο παιδί σας αμέσως.
Δείτε ακόμη: 10 tips για να διαρκεί το άρωμα σας
Η Montoya δήλωσε ότι εξετάζει το σχέδιο έκτακτης ανάγκης με τους γονείς στην αρχή κάθε έτους, κάτι που θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο για κάθε χώρο που αναλαμβάνει τη φροντίδα των παιδιών σας.
Κιτ έκτακτης ανάγκης/ Είδη έκτακτης ανάγκης: Κάθε μέλος του σπιτιού θα πρέπει να έχει έτοιμο ένα πακέτο με εφόδια έκτακτης ανάγκης. Φροντίστε να περιλαμβάνει τρόφιμα και σνακ φιλικά προς τα παιδιά, πάνες, φόρμουλα, παιδικά φάρμακα και είδη παρηγοριάς.
Η Montoya πρότεινε να κρατάτε στο σπίτι παιχνίδια όπως επιτραπέζια παιχνίδια, σε περίπτωση που διακοπεί το ρεύμα.
Μιλήστε στα παιδιά σας: Η Montoya ενθάρρυνε να διδάσκονται τα παιδιά ήδη από 4 ή 5 ετών ότι οι σεισμοί είναι φυσικοί. «Φτάνουν σε αυτή τη φάση αμφισβήτησης, και είναι πραγματικά περίεργα για το γιατί συμβαίνουν οι σεισμοί», είπε, «τότε μπορείτε πραγματικά να τους μιλήσετε γι’αυτό».
Φτιάξτε ένα σχέδιο για την οικογένειάς σας στο σπίτι: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής ενός ασφαλούς χώρου. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να θυμούνται ότι πρέπει να φτάσουν σε αυτό το σημείο κατά τη διάρκεια ενός πραγματικού σεισμού. Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να ανατεθούν καθήκοντα. Η Montoya δήλωσε ότι όταν μεγάλωνε, κάθε ένα από τα αδέλφια της είχε έναν ρόλο για την περίπτωση που συνέβαινε σεισμός. Τα μεγαλύτερα αδέλφια της ήταν υπεύθυνα για το κλείσιμο της βαλβίδας αερίου και την αξιολόγηση του σπιτιού για ζημιές, ενώ εκείνη ήταν επιφορτισμένη με τη φροντίδα του μικρότερου αδελφού της.
Κατά τη διάρκεια ενός σεισμού
Αν και η προετοιμασία είναι το κλειδί, είναι επίσης σημαντικό το τι κάνετε κατά τη διάρκεια ενός σεισμού, επειδή τα παιδιά σας σας παρακολουθούν και θα αντιδράσουν ανάλογα με τον τρόπο που συμπεριφέρεστε. Η εξιστόρηση του τι συμβαίνει και η διαβεβαίωσή τους ότι είναι ασφαλή, με ήρεμο τόνο, μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να ξεπεράσει τον σεισμό σύμφωνα με την Thompson.
Μετά τον σεισμό
Μετά από έναν σεισμό, ο τρόπος που θα επιλέξετε να αντιδράσετε μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την αντίληψη του παιδιού σας για το γεγονός.
Ακούστε τα παιδιά σας: Το να ενθαρρύνετε τα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματα τους με λόγια, αυτό που η Montoya αποκαλεί «θεραπευτικό παιχνίδι» μπορεί να είναι ευεργετικό για την ικανότητα τους να επεξεργαστούν αυτό που μόλις συνέβη.
Να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας: Το να εκφράσετε τη δική σας ταπεινότητα και να μοιραστείτε με τα παιδιά σας τους φόβους και το άγχος που βιώσατε κατά τη διάρκεια του σεισμού είναι επίσης ένας τρόπος να βοηθήσετε στην επικύρωση των συναισθημάτων τους, είπε. «Δεν βάζουμε λόγια στο στόμα τους, αλλά τα κάνουμε να καταλάβουν ότι είμαστε άνθρωποι», δήλωσε η Montoya, «και ότι δεν είμαστε τέλειοι ενήλικες που δεν φοβούντα».
Αφήστε τους να γίνουν μέρος της “ανασυγκρότησης”: Η Thompson λέει ότι «τα παιδιά μπορούν να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την ευθύνη για το τι συμβαίνει». «Τα βοηθάει να συνεισφέρουν, τα βοηθάει να προχωρήσουν και βοηθάει να ενισχύσουν τη συνολική τους ανθεκτικότητα γνωρίζοντας ότι το ξεπέρασαν αυτό και ότι μπορούν να ξεπεράσουν παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον».
Να είστε υπομονετικοί αν τα παιδιά σας χρειάζονται λίγο χρόνο για να επανέλθουν στην κανονικότητα: Ακόμα και με την καλύτερη προετοιμασία, κάθε παιδί θα επηρεαστεί διαφορετικά. Οι παλινδρομικές συμπεριφορές – όπως το βρέξιμο του κρεβατιού και το αυξημένο άγχος αποχωρισμού – είναι κοινά σημάδια ότι τα μικρά παιδιά βιώνουν συναισθηματικό στρες. Είναι καλό οι γονείς που παρατηρούν τέτοιου είδους συμπεριφορές να αναζητήσουν βοήθεια εάν αυτές συνεχίζονται ή επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου.
Κεντρική φωτο: pexels.com/Sharefaith
