Η Έλενα Τασιοπούλου είναι νηπιαγωγός και μητέρα δύο αγοριών. Μετά από μια προσωπική βουτιά στον εαυτό της, όπως λέει η ίδια , ξεκίνησε να γράφει όμορφα διηγήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά επιδιώκοντας να περάσει μηνύματα για μια ισότιμη κοινωνία που αποδέχεται την όποια διαφορετικότητα. Για όλους εμάς που την γνωρίζουμε λίγο καλύτερα ξέρουμε ότι πηγή της έμπνευσης της είναι η παιδική της ψυχή που αρνείται να μεγαλώσει και προσδοκά έναν καλύτερο κόσμο…

Της Ελευθερίας Αντύπα

Είσαι νηπιαγωγός και διευθύντρια σε Ιδιωτικό Κέντρο Προσχολικής Αγωγής – Νηπιαγωγείο και μητέρα δύο υπέροχων αγοριών. Το επάγγελμά σου αλλά και η καθημερινή επαφή με τα παιδιά ήταν που σε παρακίνησαν να γράφεις παιδικά παραμύθια;

Η συγγραφή είναι μεράκι και αγάπη. Θεωρώ ότι το «μικρόβιο» της συγγραφής υπήρχε από πολύ πριν. Είναι χάρισμα, είναι ταλέντο. Σαφώς το να βρίσκομαι σε ένα χώρο με παιδιά μου δίνει την δυνατότητα της παρατήρησης και της συνεχόμενης γνώσης, μου δίνει το ερέθισμα, το αντικείμενο. Και το γεγονός ότι είμαι και η ίδια μητέρα, με κάνει να αφουγκράζομαι πιο δυνατά τις ανάγκες των παιδιώ, να είμαι κοντά τους και να βλέπω την εξέλιξη τους.

Πώς έγινε η αρχή; Τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε να ξεκινήσεις να γράφεις;

Η αρχή έγινε μέσα από πόνο και καθαρά προσωπική βουτιά στον εαυτό μου, μετά από ψυχανάλυση ανακοίνωσα στον εαυτό μου ότι θα κοινοποιώ δημόσια τις σκέψεις μου. Το γράψιμο με βοηθάει στο να οργανώνω το εσωτερικό μου χάος. Εδώ έπαιξε και μεγάλο ρολό η συνάντηση μου με την εκδότρια Σεμπνέμ Αρσλαν, που προφανώς είδε σε μένα πράγματα και πίεζε στην κυριολεξία να της δώσω ένα κείμενο μου. Με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο και έτσι όλα ξεκίνησαν! Την ευχαριστώ πολύ για αυτήν την επιμονή της!16112046_971382209661265_1525152528_n

Πώς διαλέγεις το θέμα με το οποίο θα ασχοληθείς κάθε φορά;

Το θέμα το διαλέγω μέσα από την καθημερινότητα και την παρατήρηση. Την αφορμή μπορεί να την πάρω από ένα πολύ μικρό γεγονός που εκείνη τη στιγμή θα τραβήξει την προσοχή μου. Παίρνω αυτή τη στιγμή και την κάνω δική μου. Την αποκωδικοποιώ μέσα μου και την γράφω. Δεν θεωρώ ότι ο συγγραφέας απέχει από το σύγγραμμά του. Μέσα στο παραμύθι – διήγημα – μυθιστόρημα, σε μία παράγραφο, σε μία εικόνα, σε ένα όνομα, βρίσκεται ένα προσωπικό του κομμάτι…

Τι στόχο έχεις μέσα από τα παραμύθια που γράφεις;

Όταν ξεκινάω να γράψω ένα παραμύθι – μια ιστορία, ο στόχος μου είναι η εκπαίδευση και ο σκοπός μου είναι να αναπτύξω την διαφορετική πλευρά και την εκδοχή της. Την έννοια που πραγματεύομαι στα βιβλία μου είναι η διαφορετικότητα και η αποδοχή της σε όλες τις πλευρές της. Με το παραμύθι «Ο Άρης δεν φοβάται το σκοτάδι» τα παιδιά μαθαίνουν να αποδέχονται και να πραγματεύονται τους φόβους τους, με το βιβλίο «Φαίδωνας ο ξεχωριστός μου αδερφός» μαθαίνουν να αποδέχονται τα παιδιά με «ιδιαίτερες ικανότητες» και με την «Ανδριάνα», έρχονται σε επαφή με το φυλετικό ρατσισμό και μαθαίνουν πώς να τον απορρίπτουν. Είναι έννοιες σημαντικές για την ζωή τους. Σεβασμός στο διαφορετικό…αποδοχή του διαφορετικού…μαθαίνουν να είναι καλύτεροι άνθρωποι για μια καλύτερη ισότιμη κοινωνία.15978301_971383692994450_458234283_n

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι απευθύνονται και σε μεγαλύτερα παιδιά και γιατί;

Και βέβαια απευθύνονται και σε μεγαλύτερα παιδιά, ακόμα και σε ενήλικες. Η έννοια της διαφορετικότητας και της αποδοχής είναι διαχρονική, αφορά όλους και θέλει δουλειά καθημερινά. Και να σου πω και μια μεγάλη αλήθεια. Νομίζω ότι τα μεγάλα παιδιά πρέπει να αρχίσουν να ξαναδιαβάζουν παραμύθια. Εκεί κρύβονται όλες οι αλήθειες…!

Ένα από τα έργα σου, «Ο Φαίδωνας, ο ξεχωριστός μου αδερφός», ανέβηκε στο θέατρο, πριν δύο χρόνια περίπου, με σκηνοθέτη τον Γιάννη Αϊβάζη. Πώς ήταν η συνεργασία σας;

Ναι! Ο Φαίδωνας ανέβηκε στο σανίδι, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Αϊβάζη και σενάριο δικό μου. Ήταν μια εκπληκτική δουλειά που βραβεύτηκε και από την UNESCO. H πρώτη μου συνάντηση με τον Γιάννη, έγινε στην παρουσίαση του βιβλίου που διάβασε αποσπάσματα. Ήταν και η στιγμή που ο Γιάννης αγάπησε τον Φαίδωνα. Μετά στο θέατρο, έγινε ένα πολύ ωραίο πάντρεμα της δικής μου ευαίσθητης πλευράς με την ωραία ευαίσθητη σκηνοθετική πλευρά του Γιάννη και το αποτέλεσμα δικαίωσε και τους δύο μας! Ήταν ένα ευαίσθητο και δύσκολο έργο γιατί μέσα από τον Φαίδωνα, που είναι ένα παιδί με αυτισμό, πλησιάσαμε όλα τα παιδιά με τις «ιδιαίτερες ικανότητες»…16111172_971379682994851_1876907670_n

Υπάρχει σκέψη, να ανέβει σαν θεατρική παράσταση και κάποιο άλλο βιβλίο;

Υπάρχουν πολλές σκέψεις… Δεν μπορώ να σου πω αυτή τη στιγμή ποιο θα ανέβει και τι θα γίνει, το μόνο σίγουρο είναι, πως είμαι στην πιο παραγωγική και δημιουργική μου φάση και θέλω να κάνω πολλά … και να δώσω πολλά … θα έχουμε ευχάριστες εκπλήξεις!

Αναγνωρίζεις τους ήρωες για τους οποίους γράφεις στην καθημερινότητά σου;

Όπως σου έχω πει και πιο πάνω, θεωρώ ότι ο συγγραφέας στα κείμενά του έχει στοιχεία προσωπικά. Τους ήρωές μου τους έχω δει, τους έχω γνωρίσει, τους έχω αγαπήσει … μπορεί στα παραμύθια μου να τους δίνω άλλη διάσταση και άλλη μορφή, αλλά το ερέθισμα της «δημιουργίας» τους το έχω πάρει από την επαφή μαζί τους.

Συνήθως οι δάσκαλοι διδάσκουν τα παιδιά. Αν το δούμε από την άλλη πλευρά όμως, εσένα τι σε έχουν διδάξει τα παιδιά;

Τα πάντα! Με διδάσκουν καθημερινά…παίρνω από αυτά κάθε λεπτό…κάθε ώρα….! Καλός δάσκαλος είναι αυτός που παίρνει από τα παιδιά πράγματα, τα φιλτράρει και τους τα επιστρέφει πίσω…! Έχω καταφέρει μέσα από τα παιδιά να διατηρήσω το παιδί μέσα μου…είμαι ακόμη η μικρή Ελένη…

Υπάρχει κάτι που να σου έχει πει κάποιο από τα παιδιά και να το θυμάσαι με αγάπη ή ακόμη να το θυμάσαι και να γελάς;

Αχ, είναι πάρα πάρα πολλά! Βιβλίο γράφεις! Σκέψου όταν συναντιόμαστε με φίλους όλοι με περιμένουν για να τους διηγηθώ στιγμές και ατάκες των παιδιών… γελάμε πολύ…! Αυτά όμως που θυμάμαι και κλείνω στο χρονοντούλαπο των εμπειριών μου είναι «οι συμβουλές τους». Πάνε χρόνια όταν ένα κοριτσάκι, η Κυριακή, 5 χρονών τότε, σε συζήτηση που είχαμε…δουλεύαμε την απώλεια…είπε ότι όταν μας λείπει κάποιος πολύ μπορούμε να του γράψουμε ένα γράμμα και το βάλουμε κάτω από το μαξιλάρι μας… οι άγγελοι ξέρουν να διαβάζουν…!Πίστεψε με ότι χρόνια μετά το έκανα…!!!16111534_971379622994857_912500867_n

Τι νέο ετοιμάζεις αυτό τον καιρό;

Αυτή την περίοδο, υπάρχει το απόλυτο συγγραφικό και δημιουργικό χάος…! Τρέχω με το σχολείο… τρέχω με μαθήματα, έχω έτοιμο ένα παιδικό βιβλίο. Αυτό όμως που με «τσιγκλάει» είναι ένα μυθιστόρημα… νομίζω ότι ήρθε η ωρίμανση του χρόνου, να δώσω το πρώτο μου μυθιστόρημα… έχω παθιαστεί πάρα πολύ με αυτό και έχω την αγωνία να το δω τυπωμένο στα χέρια μου… Είναι ένα μυθιστόρημα που τα έχει όλα. Πραγματεύεται την οικονομική κρίση, τον αλκοολισμό, τις σχέσεις, τον ερωτά, την αγάπη, τον θάνατο… Είμαι πολύ ενθουσιασμένη με αυτό το εγχείρημα μου…!!! Εύχομαι να αρέσει στους αναγνώστες!

Ακριβώς πριν την δική σου συνέντευξη, συμπτωματικά, φιλοξενήσαμε τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου. Το επίθετό σας διαφέρει μόνο κατά ένα γράμμα, ενώ έχετε και οι δύο Μεσσηνιακή καταγωγή.

(…χαχαχα…) Δεν την ξέρω! Καλοτάξιδα τα βιβλία της! Εύχομαι να έχω την ευκαιρία να την γνωρίσω. Εκτός όμως από την κοινή μας καταγωγή, έχουμε και άλλο ένα κοινό, γιορτάζουμε και οι δύο 21 Μαΐου…! Είδες τι παιδιά βγάζει η Μεσσηνία..!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *