Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι αυτό ακριβώς που φαίνονται και η Νίκη Παλληκαράκη ανήκει σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία. Γλυκιά, ευγενική, καλοσυνάτη, άμεση. Φέτος υποδύεται την Καίτη Γκρέι σε ένα έργο-αναφορά στον «μύθο» του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη και στη ζωή των μουσικών της εποχής του. Τη συνάντησα λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση της Κυριακής και μιλήσαμε για όλα.

Της Ελευθερίας Αντύπα

Φωτογραφίες: Δημήτριος Ιωάννου

Πότε μπήκε η υποκριτική στη ζωή σας;

Η υποκριτική μπήκε στη ζωή μου στα δεκαοχτώ με δεκαεννιά, που ταυτόχρονα είχα περάσει και στην ιατρική Αθηνών. Αποφοίτησα από την ιατρική και μετά συνέχισα στη δραματική σχολή. Απ’ ότι μου λένε οι παιδικοί μου φίλοι, έκανα βαρυσήμαντες δηλώσεις από πιτσιρίκι τεσσάρων – πέντε χρονών πως «εγώ θα γίνω ηθοποιός».

Είχατε χρόνια ευτυχισμένα παιδικά χρόνια;

Είχα καλά παιδικά χρόνια. Τώρα, όλοι, ψάχνοντας και κάνοντας τις ψυχαναλύσεις μας όλο και κάτι βρίσκουμε αλλά σε γενικές γραμμές όλα ήταν εντάξει.

Έχετε κάνει ψυχανάλυση;

Δεν έχω κάνει, αλλά σπουδάζοντας ιατρική πέρασα από όλες τις ειδικότητες και κάνοντας την ειδικότητα της ψυχιατρικής, που με ενδιέφερε κιόλας να την ακολουθήσω, είχα μελετήσει πάρα πολύ όλες τις μεθόδους, ψυχαναλυτικές και συμπεριφορικές . Έτσι, δηλαδή, είχα μια παραπάνω γνώση η οποία για μένα ήταν αρκετή και δε χρειάστηκε να κάνω ψυχανάλυση. Είμαι σε θέση να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου και δε χρειάστηκε ποτέ να κάνω κάποιου είδους θεραπεία.

Αν δεν ήσασταν ηθοποιός τι άλλο θα μπορούσατε να είστε;

Ηθοποιός! Θα μπορούσα να είμαι τραγουδίστρια επίσης, επειδή έχω σπουδάσει κλασσικό τραγούδι. Αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

Περάσατε όμως στην Ιατρική σχολή. Αυτό σημαίνει ότι ήσασταν καλή μαθήτρια.

Ήμουν καλή μαθήτρια αλλά και κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου, κάποιες συμπεριφορές, ενσυναίσθησης, ένα νοιάξιμο στον συνάνθρωπο, ταιριάζουν με την ιατρική. Γι’ αυτό και οι καθηγητές μου έλεγαν ότι θα γινόμουν πολύ καλή. Τυχαία που έχουμε βρεθεί μου έλεγαν: “Πόσο κρίμα! Θα γινόσουν εξαιρετική γιατρός”.

Ποιος είναι ο λόγος που δεν ακολουθήσατε την ιατρική ενώ ολοκληρώσατε τις σπουδές σας;

Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου γιατί φοβήθηκα λίγο το χώρο του θεάτρου. Αλλά η δουλειά της ζωής μου και αυτό που πάντα ήθελα να ασχοληθώ είναι το θέατρο.

Ποια συμβουλή κρατάτε από τους γονείς σας έως και σήμερα;

Επιλέγεις και κρατάς, κατά τη δική μου άποψη, κάποια πράγματα. Εγώ, αυτό που πραγματικά έχω καμαρώσει, είναι ότι διέθεταν και οι δύο εξαιρετικό ήθος. Μπορεί να είχαν διάφορα στραβά, κατά τη δική μου γνώμη ως παιδί. Όλοι έχουμε σαν παιδιά τα παράπονα μας, αλλά οι γονείς μου είχαν ένα ισχυρό αξιακό σύστημα και οι δύο. Είναι ένα καλό παράδειγμα νομίζω για το παιδί για την μετέπειτα ζωή του.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας με τρεις λέξεις;

Δε μπορώ να περιγράψω τον εαυτό μου με τρεις λέξεις γιατί αποκλείεται να είμαστε μόνο τρία πράγματα  Είμαστε απ’όλα. Κι αυτό είναι κάτι που μαθαίνουμε σαν ηθοποιοί. Το ανθρώπινο ον είναι τόσο πολυπρισματικό. Έχουμε ότι μπορείς να διανοηθείς. Το καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό και τον διαθέτουμε όλοι μας. Είναι θέμα επιλογών, συνθηκών, ηθικών αξιών, με ποιες μάσκες, αν το θέλεις, θα ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Και εμείς αρχίζουμε και γνωρίζουμε ότι έχουμε και τις πιο σκοτεινές και τις πιο φωτεινές πλευρές και έχουμε δικαίωμα σε αυτές.

Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;

Έπαιζε και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και χαίρομαι γιατί δεν ήταν αντικείμενο. Πραγματικά όλες μου οι επιλογές βασίζονταν πάντα στη χημεία του έρωτα. Τίποτα παραπάνω. Μπορώ να καμαρώσω γι’αυτό.

Φτάσατε κάποια στιγμή κοντά στο γάμο;

Και βέβαια. Και έχω ευτυχήσει σε αυτό με την έννοια ότι έχω αγαπήσει και έχω αγαπηθεί πολύ από κάποιους ανθρώπους και φτάσαμε σε αυτό το σημείο γιατί έτσι όπως είμαι εγώ σχεσάκιας, ας μου επιτραπεί ο όρος, δεν διαφέρει κάτι σε εμένα. Ζω με τον άλλο μαζί. Είμαστε σαν παντρεμένοι. Δεν περιμένω δηλαδή να μου το πει η εκκλησία ή το δημαρχείο. Και δεν είναι θέσφατο. Δεν θεωρώ ότι καλώς έπραξα. Συνειδητά δεν ήθελα να προχωρήσω στη δημιουργία οικογένειας γιατί το θεωρώ πολύ ιδιαίτερο. Το σοβαρότερο πράγμα, η σοβαρότερη απόφαση για έναν άνθρωπο είναι να γίνει γονιός, πιστεύω, και δεν είναι θέσφατο επαναλαμβάνω, ότι δε συνδυάζεται εύκολα με τη δική μας τη δουλειά. Ή αν το θέλεις, τι τραύματα παιδικά μπορεί να κουβαλάει ο καθένας. Το παιδί για μένα θα ήταν ότι πιο σημαντικό. Για δικές μου φοβίες, αν το θέλεις, δεν προχώρησα σε γάμο και αφιερώθηκα  εκατό τοις εκατό στη δουλειά του θεάτρου και της υποκριτικής. Οπότε δεν ξέρω τι θα έκανα αν έκανα παιδί, μπορεί και να προχωρούσα. Δεν είναι ότι είναι απαγορευτικό για μένα ή δεν πρέπει κάποιος να το κάνει. Εγώ, θεώρησα ότι δεν είναι απαραίτητο αυτό.

Ζηλεύετε;

Ως άνθρωπος δεν είμαι καθόλου ζηλιάρα. Αυτό το συναίσθημα δεν το έχω γιατί έχω προσπαθήσει πάρα πολύ τον ανταγωνισμό να τον έχω διαχειρίσιμο. Δεν μ’ αρέσει να ανταγωνίζομαι, ούτε να με ανταγωνίζονται. Στις ερωτικές σχέσεις δεν είναι ακριβώς ζήλια. Έχω ένα θέμα με το σεβασμό. Γενικά το έχω αυτό σαν άνθρωπος. Απαιτώ να με σέβονται απόλυτα και τον ίδιο σεβασμό πιστεύω ότι οφείλω κι εγώ στον οποιοδήποτε άνθρωπο. Οπότε υπάρχουν στιγμές που μπορεί να φανεί σαν ζήλια αλλά δεν είναι ουσιαστικά. Είναι το να νιώσω ότι δεν με σέβονται ή ότι με προσβάλλουν με μια συμπεριφορά.

Πώς σχολιάζετε το περιστατικό που έγινε πρόσφατα με την κυρία Παυλίδου και τον κύριο Παπαγγιάννη; Σας έχει τύχει παρόμοιο περιστατικό;

Δεν ξέρω και ειλικρινά δεν θα ήθελα να αναφερθώ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι δύο άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Και από τον ένα και από τον άλλο. Κι επίσης δεν σας κρύβω ότι η δουλειά μας δεν είναι καθόλου εύκολη. Δεν είναι αυτό που νομίζει ο κόσμος, παιδική χαρά. Δημιουργούνται εντάσεις, φωνές και προστριβές. Θέλει δηλαδή αυτό που λέμε γερό στομάχι και εξαιρετικά υγιές νευρικό σύστημα. Για ‘μένα, ο χώρος της δουλειάς και οι συνάδελφοι μου είναι η οικογένεια μου. Επειδή ακριβώς είναι όλη μου η ζωή το θέατρο ακόμα και να υπήρχαν προβλήματα ποτέ δεν θα έβγαινα το πω. Είναι σαν να κουτσομπολέψω την οικογένεια μου. Ποτέ δεν θα το δημοσιοποιούσα. Απ’την άλλη ακριβώς επειδή είναι μια δύσκολη δουλειά και μπορεί να δημιουργηθούν κακές, δύσκολες και πιεστικές στιγμές, το μόνο που είναι μοτο δικό μου είναι ότι πρέπει να κρατάμε όλοι όσο είναι δυνατόν την ψυχραιμία μας. Όσο πιο ψύχραιμοι είμαστε τόσο καλύτερα είναι

Υποδύεστε την Καίτη Γκρέι στην παράσταση “Στέλιος Καζαντζίδης: Η ζωή του όλη”. Γνωρίζουμε ότι έχει έρθει να δει την παράσταση.

Ήταν πολύ συγκινητικό που μας τίμησε με την παρουσία της.

Σας έδωσε συμβουλές;

Όχι ακριβώς συμβουλές. Δεν ξέρω πως ακριβώς νιώθει κάποιος όταν υποδύονται τη ζωή του παρόλο που είναι μυθοπλασία αυτό. Δεν ξέρω αν πραγματικά έχουν συμβεί αυτά στην Καίτη Γκρέι και στον Στέλιο Καζαντζίδη. Εμείς ακολουθήσαμε τη μυθοπλασία βασιζόμενοι σε ένα βιβλίο. Είναι ωραίο, είναι συγκινητικό πάντως να ξέρεις. Εγώ ένιωθα λίγο περίεργα που ήξερα ότι είναι κάτω μια από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες τραγουδίστριες. Η φωνή της ήταν και παραμένει μαγική. Ήταν πολύ συγκινητικό για ’μένα να είναι κάτω και να με βλέπει. Ήταν πολύ γενναιόδωρη. Ήρθε και μας αγκάλιασε όλους με πολύ αγάπη.

Εξέφρασε κάποια αντίρρηση για τον τρόπο που παρουσιάστηκε εκείνη στη σκηνή;

Όχι, γιατί καταλαβαίνει ότι βασίζεται σε μυθοπλασία και σε ένα βιβλίο. Και σίγουρα ζώντας ο καθένας με ένα μύθο σαν τον Στέλιο Καζαντζίδη θα έχει τη δική του οπτική.

Έχετε κοινά στοιχεία με την Καίτη Γκρέι;

Δεν ξέρω ειλικρινά να σου πω γιατί εκεί είναι τελείως διαφορετικές εποχές. Μελετώντας τις ζωές αυτών των ανθρώπων δεν είναι καθόλου εύκολες. Ήταν πολύ άγριες εποχές. Διάβασα και τη βιογραφία της. Η γυναίκα μεγάλωσε πάρα πολύ δύσκολα. Οι δουλειές αυτές, ειδικά για μια γυναίκα, δεν ήταν καθόλου εύκολες. Ήταν ηρωίδες και με τσαγανό απίστευτο. Άλλες οι συνθήκες, δεν μπορείς να ταυτιστείς. Εμείς τώρα είμαστε  βουτυρόπαιδα. Εύχομαι να μην ξανάρθουν αντίστοιχες εποχές για νεότερες γενιές αλλά τι να σου πω. Είναι ύβρις. Η γυναίκα αυτή, έχει περάσει πολύ δύσκολη ζωή. Και είναι μια σπουδαία καλλιτέχνης. Αν δεν ήσουν σπουδαία φωνή εκείνες τις εποχές πήγαινες γρήγορα στο σπίτι σου.

Πώς νιώσατε όταν σας πρότειναν το ρόλο;

Χάρηκα, γιατί είχα κάποιες ατυχίες και όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η κυρία Ντενίση χάρηκα πάρα πολύ. Η χαρά μου δεκαπλασιάστηκε μετά από αυτή τη συνεργασία μας και τη γνωριμία μας. Είμαι ενθουσιασμένη. Είναι ένας εξαιρετικός, ένας σπάνιος άνθρωπος στο χώρο.

Δεθήκατε σαν ομάδα;

Πολύ. Και δεν σας κρύβω ότι αυτό πάντα έχει να κάνει με τον αρχηγό. Εγώ πρώτη φορά δούλεψα με τη κυρία Ντενίση και τη γνώρισα προσωπικά. Είναι μια σπουδαία περίπτωση καλλιτέχνη. Η γνώση της στο αντικείμενο και ο τρόπος που σκηνοθετεί, που οργανώνει, που γνωρίζει. Η ψυχραιμία και η ευγένεια της σαν άνθρωπος, έδωσαν μια γραμμή από την πρώτη μέρα των προβών, μέχρι τώρα. Τόσο ευγενής άνθρωπος, τόσο βαθιά καλλιεργημένος που οι πρόβες μας ήταν ζάχαρη, παρόλο που ήμασταν ένας τεράστιος θίασος. Εικοσιένα άνθρωποι δεν είναι εύκολο να συνεργάζονται, αλλά όταν το κεφάλι έχει τέτοιες ηγετικές ικανότητες και υπάρχει όλο αυτό το καλό κλίμα, περνάμε υπέροχα μεταξύ μας.

Ο κόσμος τι σας λέει για την παράσταση;

Αυτός ο άνθρωπος λατρεύεται. Φίλοι μου και γνωστοί που έχουν έρθει να δουν την παράσταση και που δεν ήταν Καζαντζιδικοί, το λέω έτσι, φεύγουν ενθουσιασμένοι με την παράσταση.

Πού οφείλεται, πιστεύετε, η επιτυχία της παράστασης; Στο κείμενο και στη σκηνοθεσία; Στην ιστορία και το όνομα του Στέλιου Καζαντζίδη; Ή στους πρωταγωνιστές;

Επιμένω ότι αυτός που θα αναλάβει να τα ενώσει όλα αυτά στις δοσολογίες που πρέπει και στο πως θα το στήσει, σε αυτόν οφείλεται η μεγαλύτερη επιτυχία. Βεβαίως το όνομα Στέλιος Καζαντζίδης είναι μύθος αλλά τη μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της δουλειάς τη δικαιούται η κυρία Ντενίση.

Τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Πολύ καλή ερώτηση (γέλια). Οι εποχές είναι δύσκολες…ελπίζουμε! Βεβαίως κάνουμε μια δουλειά που ξέρουμε ότι δύο φορές τη σεζόν είμαστε στο ψάξιμο αλλά τώρα πια είναι ακόμη πιο δύσκολα. Λιγότερες οι δουλειές, πολύ λιγότερες οι αμοιβές. Συνεχίζω να ελπίζω, γιατί βιοπορίζομαι από αυτή τη δουλειά αλλά και “πληρώνομαι” ψυχικά. Είναι η ζωή μου.