Η Γιώτα Ν. Γουβέλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Είναι απόφοιτος του Μαθηματικού Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πληροφορική και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε στο χώρο της εκπαίδευσης και σε πολυεθνικές εταιρείες επικοινωνίας, ως υπεύθυνη μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ζει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά. Φέτος το καλοκαίρι κυκλοφορεί, από τις εκδόσεις Διόπτρα το νέο της μυθιστόρημα “Ματωμένα εντελβάις”.
Της Ελευθερίας Αντύπα
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή;
Ποιος ξέρει να πει; Ίσως η αγάπη μου για το μυθιστόρημα, το πλάσιμο ενός φανταστικού κόσμου με στοιχεία παρμένα από την πραγματική ζωή και τους ανθρώπους γύρω μου. Ίσως πάλι η περιέργεια να περιπλανηθώ μαζί με τους ήρωες στον κόσμο τους και να μάθω τα μυστικά και τα αμαρτήματά τους. Ό,τι και να είναι αυτό που με ωθεί στο να γράφω, το λατρεύω
Πώς πήρατε την απόφαση να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο; Τι συναισθήματα νιώσατε όταν το ολοκληρώσατε;
Ξεκίνησα να γράφω όταν μου το επέτρεψαν οι συνθήκες, όταν δηλαδή τα παιδιά μου μεγάλωσαν κάπως και βρήκα λίγο χρόνο και χώρο για τον εαυτό μου. Όταν έβαλα τη λέξη τέλος στο πρώτο μου μυθιστόρημα, ένιωθα πως τα έζησα όλα αυτά που έγραψα, πως απέκτησα εμπειρίες που με οδήγησαν μέσα από την κόλαση στην κάθαρση.
Έχετε εκδώσει πολλά βιβλία έως τώρα. Από πού αντλείτε έμπνευση κάθε φορά;
Κυρίως από τους ανθρώπους γύρω μου. Με ενδιαφέρει πολύ ο άνθρωπος, το πάθος και το βάσανό του. Καθένας μας είναι ξεχωριστός και ιδιαίτερος, επομένως οι πηγές έμπνευσης αστείρευτες.
Το τελευταίο σας «παιδί» είναι το βιβλίο “Ματωμένα εντελβάις” από τις εκδόσεις Διόπτρα. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο.
Τα εντελβάις είναι το εμβληματικό λευκό λουλούδι των Άλπεων, συνδεδεμένο με ρομαντισμό, έρωτα, ευαισθησία. Ωστόσο, η ιστορία μου έχει στοιχεία που τα ματώνουν, γιατί το καλό δεν μπορεί να υπάρξει μόνο του στον κόσμο. Συνοδεύεται πάντα από το κακό και παλεύει μαζί του στην αέναη μάχη της ζωής.
Το βιβλίο σας περιγράφει μια άλλη εποχή και οι ήρωες σας είναι ιδιαίτεροι.
Τα γεγονότα διαδραματίζονται στη μεταπολεμική Γενεύη, πόλη που από μόνη της ήταν πηγή έμπνευσης με την ομορφιά της, τη χλιδή της, τις αμαρτωλές της τράπεζες, την λίμνη, την ομίχλη, την καθηλωτική αλπική φύση που την περιβάλλει. Είχε ανέκαθεν έντονο το ελληνικό στοιχείο και υπήρξε καταφύγιο στις περιόδους των παγκοσμίων πολέμων. Οι ήρωές μου έζησαν την εμπειρία του πολέμου κι αυτό τους σημάδεψε ανεπανόρθωτα, διαμόρφωσε αλλά και αλλοίωσε τις αξίες τους. Παραδέρνουν ανάμεσα στη λαχτάρα για ζωή και στην παράνοια, ανάμεσα στον έρωτα και τη διαστροφή.
Η Ρωμιά Μαργκό είναι ένα πρόσωπο γνωστό σας ή φανταστικό;
Είναι πολλά γνωστά μου πρόσωπα σε ένα, είναι η Ελληνίδα της Ελβετίας στην οποία φτάνει ο απόηχος των φρικαλεοτήτων των ναζί στην πατρογονική της γη και τη συνταράσσει. Συγκεκριμένα η σφαγή των Καλαβρύτων ήταν μια από τις πηγές έμπνευσης γι’ αυτό το βιβλίο και το γεγονός πως ποτέ δεν τιμωρήθηκε κανείς γι’ αυτό το ασύλληπτο έγκλημα. Ο δρόμος της Μαργκό θα διασταυρωθεί κάποια στιγμή με πρόσωπα εκείνης της τραγωδίας που άφησε τις οικογένειες χωρίς άντρες, χωρίς προστάτη, χωρίς έρωτα, και τότε θα αρχίσει η θανάσιμη περιπέτειά της.
Τι, κατά τη γνώμη σας, είναι αυτό που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο συγκεκριμένο βιβλίο;
Ελπίζω ό,τι κράτησε κι εμένα αιχμάλωτη μέχρι την τελευταία του λέξη: Η μυστηριακή του ατμόσφαιρα, η αγωνία για τις εξελίξεις, τα έντονα συναισθήματα. Η περιπλάνηση του αναγνώστη στα βαθιά αλπικά δάση και στη σκοτεινιά της ψυχής των ηρώων μου πιστεύω πως θα είναι μια έντονη και συναρπαστική εμπειρία.
Συνηθίζετε να μεταφέρετε εμπειρίες που έχετε βιώσει στο χαρτί;
Φυσικά. Μέσα από τη συγγραφή εκφράζω τα συναισθήματα που μου προκαλούν οι εμπειρίες μου, έστω κι αν είναι εκφρασμένα μέσα από μυθοπλαστικά γεγονότα.
Ποιο είναι το καταφύγιο σας κάθε φορά που θέλετε να απομονωθείτε και να γράψετε;
Η γωνιά της τραπεζαρίας του εξοχικού μου στην Πάρο, με μόνη συντροφιά τα τριζόνια, το βουητό του αέρα και το καθηλωτικό κυκλαδίτικο φως.
Διαβάζουν οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι, σήμερα βιβλία ή μήπως η τεχνολογία τους κρατά μακριά;
Ζούμε στην εποχή του Instagram και των σύντομων μηνυμάτων, φευγαλέες εικόνες της ζωής που κυλά δίπλα μας. Αλλά κυλά και μια μοναδική, συναρπαστική ζωή μέσα μας που τη χάνουμε σ’ αυτές τη φευγαλέες εμπειρίες. Αν μπορούσαμε να το μεταδώσουμε αυτό στα παιδιά μας, θα μπορούσαν να αγαπήσουν τη λογοτεχνία που τώρα τους φοβίζει, τους είναι ξένη και αδιάφορη για τη ζωή τους. Αυτό το χιλιοειπωμένο “το βιβλίο είναι ο πιο πιστός μας φίλος” έχει να κάνει με αυτή την εσωτερική μας ζωή, τη μοναδική για τον καθένα μας και πιστή μας σύντροφο όταν όλα τα άλλα γύρω μας μας προδίδουν.
Εκτός από την συγγραφή με τι άλλο ασχολείστε;
Είμαι μαθηματικός και ασχολούμαι με τη στατιστική και την ανάλυση δεδομένων.
Πέρα από εργαζόμενη γυναίκα είστε και μητέρα. Υπάρχει χρόνος για εσάς; Πως τα προλαβαίνετε όλα;
Τώρα που τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει (ο μικρότερος έδωσε φέτος πανελλήνιες), τα πρακτικά θέματα έχουν λίγο πολύ λυθεί, αλλά οι έγνοιες και οι φροντίδες δεν τελειώνουν ποτέ σε μια οικογένεια. Φυσικά, τα προηγούμενα χρόνια επικρατούσε στη ζωή μου μια τρέλα, κι εγώ δεν ξέρω πώς επιβίωσα. Ο πραγματικός survivor σ’ αυτή τη χώρα είναι η εργαζόμενη Ελληνίδα μάνα.
Εδώ μπορείτε να βρείτε το μυθιστόρημα “Ματωμένα Έντελβαις”, όσοι δεν κερδίσετε στον διαγωνισμό μας https://www.dioptra.gr/Vivlio/751/712/Matomena-entelvais/
