Έχει σπουδάσει ελληνική φιλολογία, υπήρξε αρχισυντάκτης στο περιοδικό Down Town ενώ πολλά από τα θεατρικά του έργα παίζονται σε Ελλάδα και εξωτερικό για πολλά χρόνια. Απλός, άμεσος, ευγενικός ο Αντώνης Τσιπιανίτης είναι ο ταλαντούχος άνθρωπος της διπλανής πόρτας που θα σε “ταξιδέψει” με την πένα του.

Σπουδάσατε ελληνική φιλολογία και έχετε εργαστεί ως δημοσιογράφος, ωστόσο σας κέρδισε το θέατρο και η συγγραφή. Τι σας έκανε να διαλέξετε;

Η ίδια η ζωή-έτσι δεν γίνεται πάντα; Είχα απολυθεί από τη δουλειά μου (σσ αρχισυντάκτης στο περιοδικό Down Town) όταν ξεκινούσε η οικονομική κρίση και, μια μέρα, μιλώντας στο τηλέφωνο με μια συνάδελφο που κι εκείνη αγωνιζόταν να επιβιώσει όπως κι εγώ, μου ήρθε η ιδέα να γράψω έναν μονόλογο. Και τον έγραψα. Ήταν η Απολυμένη.

Από που αντλείτε έμπνευση;

Η έμπνευση έρχεται και σε βρίσκει από μόνη της. Όσο και να προσπαθήσεις να την αντλήσεις από κάπου, εκείνη αποφασίζει αν και πότε θα σε επισκεφθεί. Είναι όπως ο έρωτας, που μπαίνει στη ζωή μας ξαφνικά όπως ο σεισμός…

Μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο

Το Όταν πεθάνω, θάψτε με στο facebook, το αγάπησα πολύ κι έκανα ένα καταπληκτικό “ταξίδι” μαζί του όταν το έγραφα, τόσο που δεν ήθελα να τελειώσει. Με πολλή μεγάλη χαρά διαπιστώνω πως το ίδιο συμβαίνει και με τους αναγνώστες του-μου στέλνουν ενθουσιώδη μηνύματα, τόσο κολακευτικά και για το βιβλίο και για μένα που ντρέπομαι να τα μεταφέρω εδώ.

Όταν ολοκλήρωσα τη συγγραφή του βιβλίου,  έγραψα και θεατρικό έργο με τον ίδιο τίτλο αλλά με εντελώς άλλη υπόθεση.

Η ζωή τα έφερε έτσι ώστε πρώτα ανέβηκε το θεατρικό στη σκηνή (στην Ελλάδα -πήγαινε πολύ καλά αλλά διακόπηκε από την καραντίνα- και Κύπρο) και μετά –πριν ένα μήνα περίπου-εκδόθηκε το μυθιστόρημα.

Πολλά από τα έργα σας παίζονται για πολλά χρόνια κι έχουν ανέβει και στο εξωτερικό (Κύπρο, Γαλλία, Νέα Υόρκη). Ποιο είναι το μυστικό που τα κάνει ξεχωριστά;

Ελπίζω να μην ακουστεί υπερφίαλο… Προσφέρουν ένα συναρπαστικό “ταξίδι” ψυχής, πιστεύω.

Το διαπιστώνω πρώτος εγώ όταν τα γράφω-πέφτω σε έκσταση, είμαι ευτυχισμένος, κλαίω και γελώ μέσα στη νύχτα (συνήθως βράδυ γράφω), στα διπλανά διαμερίσματα θα απορούν, αν με ακούνε, για το τι μπορεί να μου συμβαίνει…

Ευγνωμονώ τη ζωή γι’ αυτό το δώρο που μου προσέφερε. Αλλά πλήρωσα κι εγώ το αντίτιμο. Ποιο ήταν; Όλα τα άσχημα και δύσκολα που πέρασα στη ζωή μου. Μας αρέσει ή όχι, πρέπει να υπάρξει σκοτάδι για να δημιουργηθεί φως. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα “σκοτάδια” οδηγούν πάντα σε κάτι “φωτεινό”. Θα σας φανεί παράξενο, αλλά οι δημιουργοί (σε κάθε είδος τέχνης) άνετα θα μπορούσαμε να είμαστε περιθωριακοί που θα ζητιάνευαν για τη δόση τους. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι ότι στο μυαλό μας υπάρχει ένας μετασχηματιστής που το αρνητικό το μετατρέπει σε θετικό, κι έτσι αυτό που θα ήταν αιτία για να χαθούμε αποδεικνύεται η λύση για να σωθούμε.

Τα έργα σας είναι, αν μου επιτρέπεται/ε να πω, προσωποκεντρικά. Συνήθως οι πρωταγωνιστές είναι γένους θηλυκού. Ποιο το κριτήριο επιλογής του πρωταγωνιστή;

Σωστά το παρατηρείτε. Από αρχαιοτάτων χρόνων, από τότε που πρωτογράφτηκε θέατρο, οι συγγραφείς διαπίστωσαν πως μέσα από τις γυναίκες μπορούν να κάνουν βαθύτερο ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή παρά μέσα από τους άντρες.

Επίσης πιο εύκολα “φωτίζουν” την ψυχοσύνθεση ενός άντρα αν την προσεγγίσουν μέσα από τη ματιά μιας γυναίκας, παρά αν βάλουν τον άντρα αυτόν στο επίκεντρο μιας ιστορίας.

Γι’ αυτό και έχουμε τόσα εμβληματικά έργα με γυναίκες να πρωταγωνιστούν-Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Μήδεια, Ελένη, Τρωάδες, Λυσιστράτη, Μαντάμ Μποβαρύ, Άννα Καρένινα, Δεσποινίς Τζούλια, Νόρα, Λεωφορείον ο Πόθος, Βυσινόκηπος, Οι τρεις αδερφές, Όσα παίρνει ο άνεμος κλπ κλπ…

Τι θα πραγματεύεται το επόμενό σας έργο;

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον δέκα έργα που γυρίζουν γύρω γύρω από το μυαλό μου. Κάποιο από αυτά θα “ωριμάσει” πιο γρήγορα από τα άλλα, δεν γνωρίζω όμως ποιο από όλα θα είναι, μπορεί και κανένα από αυτά. Συμβαίνει συχνά να εισβάλλει στο μυαλό μου κάποια ιδέα και όλο μου το είναι να επικεντρώνεται σε αυτήν, αφήνοντας στην άκρη όλες τις άλλες ιδέες που επεξεργαζόμουν.

Συνεργάζεστε τα τελευταία χρόνια με την Κατερίνα Διδασκάλου. Πως είναι η συνεργασία σας;

Μαγική. Τη θαυμάζω και την εκτιμώ και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.

Αυτό που κυρίως με εντυπωσιάζει σε αυτήν είναι η επιμονή της, όσες αντιξοότητες κι αν συναντήσει.

Ξέρετε, αυτό που κάνει τελικά τη διαφορά ανάμεσα στους ταλαντούχους (σε κάθε τομέα) ανθρώπους που επιτυγχάνουν και σε εκείνους που δεν τα καταφέρνουν είναι η επιμονή, η αντοχή.

Αν η Κατερίνα είχε πτοηθεί από τις δυσκολίες που συναντήσαμε μέχρι να καθιερωθεί η παράστασή μας, Η πόρνη από πάνω, και τα είχε παρατήσει, δεν θα είχε συμβεί ποτέ αυτή η μεγάλη επιτυχία που διαρκεί τόσα χρόνια.

Στην Κατερίνα και μόνο οφείλεται- στην επιμονή της, στο πάθος, στο πείσμα, στο κουράγιο της.

Έχουν ανέβει άλλα δέκα περίπου έργα μου, σε καταπληκτικές παραστάσεις, που θα μπορούσαν κι εκείνες να παίζονται για χρόνια αλλά οι συντελεστές- αν και ήσαν εξαιρετικά ταλαντούχοι- δεν είχαν το σθένος αλλά και τη διορατικότητα για να επιμείνουν.Το θέατρο έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα με την πανδημία. Βοηθούν οι online προβολές;

Είναι όπως όταν επικοινωνούμε μέσω skype με ένα αγαπημένο πρόσωπο που βρίσκεται μακριά. Δεν μπορούμε να το αγκαλιάσουμε, να το φιλήσουμε, να το μυρίσουμε, να νιώσουμε τη ζεστασιά του σώματός του, τουλάχιστον όμως μπορούμε να το δούμε, να το ακούσουμε, να μιλήσουμε μαζί του.

Θα ήταν καλύτερα να μην είχαμε ούτε αυτή τη δυνατότητα επικοινωνίας μαζί του; Σαφώς όχι. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ανυπομονούμε να το συναντήσουμε από κοντά…

Παρουσιάζετε κι εσείς online τα έργα σας. Έχετε προγραμματίσει κάποια άμεσα;

Η Απολυμένη έτυχε τόσο θερμής αποδοχής από τους θεατρόφιλους-κι όχι μόνο-που ναι σκεφτόμαστε με τον παραγωγό μου (Αλέξανδρος Πιτόσογλου- Ερωφίλη Productions) να προχωρήσουμε και σε online παραγωγή και άλλης μιας παράστασης έργου μου. Μακάρι να γίνει.

Δουλεύατε για χρόνια σε lifestyle περιοδικά. Πως σας φαίνεται το lifestyle σήμερα, το 2021; Υπάρχει ακόμα αυτή η ζωή και φυσικά οι celebrities που θα την συντηρήσουν;

Ειλικρινά Ελευθερία μου, δεν μου καίγεται καρφί τι θα κάνει το lifestyle!

Και τότε που δούλευα στα περιοδικά το αντιμετώπιζα χαλαρά σαν ένα παιχνιδότοπο για μεγάλους. Είχε την πλάκα του, πέρασα υπέροχα αλλά η ζωή, το αίμα της ζωής, είναι αλλού.

Πρόσφατα έγινε πολύ μεγάλος “ντόρος” με τους διάσημους που γιόρτασαν την Πρωτοχρονιά στο Ντουμπάι εν μέσω κορωνοϊού. Πως το σχολιάζετε αυτό;

Δικαίωμά τους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η επιλογή του μέρους, όπως αν άκουγα πως κάποιοι πάνε για καλοκαιρινές διακοπές στη Σιβηρία.

Ένας από αυτούς που βρέθηκαν στο στόχαστρο ήταν και ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο οποίος υπήρξε εργοδότης σας. Θεωρείτε ότι έγινε δικαιολογημένα ή τα μέσα αρέσκονται πλέον στην άνευ σημαντικού λόγου ανθρωποφαγία;

Ο Κωστόπουλος φερόταν σε όλους μας με εντυπωσιακή για εργοδότη ανθρωπιά και γενναιοδωρία. Τον σκέφτομαι με ευγνωμοσύνη για όσα μου προσέφερε και νιώθω για εκείνον εκτίμηση και σεβασμό.

Πως κρίνετε και πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση με τον κορωνοϊό; Σας φοβίζει;

Είναι τόσο μεγάλη και τόσο γεμάτη η λίστα των φόβων μου, που για τον κορωνοϊό δεν έχει βρεθεί ακόμη θέση, παραμένει στη λίστα αναμονής.

Μιας και μιλάμε για φόβους, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος που έχετε;

Δεν τολμώ καν να τον κατονομάσω!

Που βρίσκετε διέξοδο;

Μόνο όταν γράφω τα ξεχνάω όλα και δεν φοβάμαι τίποτα. Το μυαλό μου κατακλύζεται από το έργο με το οποίο “ταξιδεύω”, όπως όταν βρισκόμαστε στο κατάστρωμα ενός πλοίου το καλοκαίρι και ρουφάμε άπληστα τον καθαρό αέρα και το βλέμμα μας χάνεται στην απέραντη θάλασσα…

Πως περνάτε τις ημέρες της καραντίνας;

Παρατηρώντας με προσοχή και ενδιαφέρον αυτό το μεγάλο πείραμα.

Τι σας κάνει να το πιστεύετε αυτό; και τι είδους πείραμα υποθέτετε ότι είναι;

Όταν λέω πείραμα δεν αναφέρομαι στον ιό, δεν έχω ιατρικές γνώσεις, αλλά στις παρατηρήσεις που κάνω στο πως αυτή η κατάσταση επηρεάζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων και οδηγεί σε διαμόρφωση νέων αντιλήψεων και κοινωνικών στάσεων.

Το εμβόλιο είναι “φως στην άκρη του τούνελ”. Εσείς θα εμβολιαστείτε;

Πέρασα τον ιό με απώλεια γεύσης και όσφρησης και επίσης με απώλεια ευστάθειας και ισορροπίας-για τρεις μέρες περπατούσα στο σπίτι σαν να βρισκόμουν σε καράβι που έχει πέσει σε τρικυμία.

Ακούω και διαβάζω πως όσοι το περάσαμε δεν χρειάζεται να εμβολιαστούμε. Θα δούμε…

Κάνατε τεστ με το οποίο διαπιστώσατε ότι περάσατε τον ιό ή το υποπτεύεσθε από τα συμπτώματα ;

Όταν είχα τα συμπτώματα, παρέμεινα σπίτι γιατί σκέφτηκα πως αν πήγαινα να εξεταστώ υπήρχε κίνδυνος να κολλήσω κάποιον που θα περίμενε στην ουρά και μπορεί να ανήκε σε ευπαθή ομάδα. Επίσης τις πρώτες μέρες δεν μπορούσα έτσι κι αλλιώς να κυκλοφορήσω επειδή ζαλιζόμουν. Τήρησα λοιπόν την καραντίνα των 14 ημερών- μου έκαναν τα ψώνια η αδερφή μου και φίλοι μου και μου τα άφηναν έξω από την πόρτα- και μόλις ένιωσα εντελώς καλά και συμπληρώθηκαν και οι μέρες της καραντίνας πήγα κι εξετάστηκα και ναι είχα αντισώματα. Τώρα το πόσο θα κρατήσουν…

Μένετε στο κέντρο της Αθήνας όπου η εγκληματικότητα είναι ίσως λίγο παραπάνω αυξημένη. Ήταν επιλογή να μείνετε εκεί ή τυχαίο; Σας δημιουργεί ανασφάλεια;

Το μόνο που μας “απειλεί” αυτή τη στιγμή είναι η ομορφιά. Αναφέρομαι στους Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες, άντρες και γυναίκες, που είναι τόσο όμορφοι που σαστίζεις. Κατά τα άλλα, εδώ γεννήθηκα, αγαπώ αυτή την περιοχή και δεν έφυγα ούτε όταν τα πράγματα ήταν όντως επικίνδυνα. Τώρα έχουν όλοι τις δουλειές τους, τα μαγαζιά τους, τα σπίτια τους, τα παιδιά τους πάνε σχολείο και τα σπίτια τους ευωδιάζουν από τα φαγητά με μπαχαρικά που μαγειρεύουν.

Τι θα αλλάζατε στη γειτονιά σας ή στη χώρα σας αν είχατε τη δυνατότητα;

Δρόμους και πεζοδρόμια. Είναι ντροπιαστικό αυτό που συμβαίνει. Έχετε δει στο εξωτερικό πεζοδρόμια σαν αυτά που έχει π.χ. η Πανεπιστημίου; Θα ανέχονταν στο Παρίσι, το Λονδίνο, τη Ρώμη τέτοια πεζοδρόμια;…

Ποιο είναι το μότο σας;

Ευχαριστώ που ζω και σήμερα!

Ποια η ευχή σας για το 2021;

Αυτό που ζούμε τόσους μήνες να μας δίδαξε πως πρέπει να καταργηθούν οι ζωολογικοί κήποι και πως δεν γίνεται να έχουμε πουλιά σε κλουβιά.

Info: Το νέο βιβλίο του Αντώνη Τσιπιανίτη “Όταν πεθάνω, θάψτε με στο facebook” θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Μαραθιά.